Τρίτη 30 Μαρτίου 2010

Εξωμολογήσεις μιας,όχι και τόσο τρελής


Πολλοί με φωνάζουν τρελή....
Κάποιες φορές γελάω μόνη μου όταν προχωράω στο δρόμο, ενώ άλλες πάλι φωνάζω σε κάποιον περαστικό για να ξεθυμάνω τη στεναχώρια που νιώθω μέσα μου. Και?κακό είναι?
Κακό είναι που έχω έναν φίλο φανταστικό και του μιλάω φωναχτά? Δεν καταλαβαίνω γιατί είναι περίεργο αυτό! Καλύτερα ένας φίλος δημιούργημα παρά κάποιος που δεν ξέρεις ποτέ αν θα σε πληγώσει. Δική μου άποψη.Δική μου άποψη.ΛαΛαλαλαλα!
Δε ζω στη γη. Ζω σε έναν δικό μου κόσμο, με δικούς μου κανόνες και δικά μου δεδομένα! Δεν έχω κάποιον να μου λέει τι πρέπει να κάνω και τι δεν πρέπει. "Πρέπει", άγνωστη λέξη στο λεξιλόγιο μου.
Ωπ... να πάλι κάποιος που με φώναξε τρελή! Ναι,είμαι τρελή, τρελή από χαρά! Χαχαχα!Όλα μου φαίνονται τόσο αστεία! Το ντύσιμό τους, οι ομιλίες τους, οι εκφράσεις τους!! Όλα!!
Απορώ με τους άλλους ανθρώπους που ζουν στον έξω κόσμο, μέσα στη δυστυχία, ενώ εγώ μπορώ και έχω τόση ευτυχία όλη για τον εαυτό μου. Στον κόσμο μου αυτοί είναι οι περίεργοι και εγώ η κανονική. Χαχαχαχα, διακρίσεις και αυτές....
Το θεωρώ χαζό που εκείνοι έχουν αμάξια με ρόδες ενώ εγώ έχω φτερά. Το θεωρώ αισχρό που εγω μιλώ με τα ζώα και τα δέντρα ενώ αυτοί όχι. Το θεωρώ γελοίο να ζουν απλώς σε έναν κόσμο φτιαχτό και ψεύτικο και να προσποιούνται οτι χαίρονται. Το θεωρώ...
Τι θες?οκ, έρχομαι, μισό λεπτό να τελειώσω.
Με φωνάζουν! Θέλω να φύγω, να πάω μια βόλτα να θαυμάσω τη φύση με το φίλο μου.
Τα λέμε πάλι κάποια άλλη φορά που θα κατέβω στον κόσμο σας! Αντίο. Αντίο από μια τρελή που ταξιδεύει σε έναν άλλο κόσμο, έναν κόσμο τρελό και χαρούμενο....

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου