Παρασκευή 6 Μαΐου 2011

Ενός λεπτού ζωή


Η πόρτα του δωματίου άνοιξε και το κορίτσι με τα μεγάλα καστανά μάτια γύρισε ξαφνιασμένο.
-"Ζωή, τι κάνεις εκεί? Κλείσε το παράθυρο και έλα ξάπλωσε στο κρεβάτι. Θα χειροτερέψεις την κατάστασή σου!" είπε η κοπέλα που μόλις μπήκε.
Το κορίτσι έριξε μια τελευταία ματιά έξω από το παράθυρο και έτρεξε γρήγορα να κουκουλωθεί με το πάπλωμα.
-"Μαμά να σε ρωτήσω κάτι?"
-"Ο,τι θες παιδί μου."
-"Πως είναι η θάλασσα από κοντά?"
Η γυναίκα κοίταξε απορημένη τη Ζωή.
-"Οπως την έχεις δει και στη φωτογραφία. Γαλάζια και απέραντη."
-"Εγώ δε νομίζω πως είναι έτσι όπως λες..."
-"Αλήθεια? Και πως νομίζεις ότι είναι?"
-"Δεν ξέρω. Tη φαντάζομαι σαν μια περίεργη κοπέλα. Δεν έχει συγκεκριμένη ηλικία. Πότε δροσερή και παιχνιδιάρα και πότε ήσυχη και θερμή. Είναι καλή και κακή ταυτόχρονα. Μπορεί να σου δώσει χαρά αλλά και λύπη. Να σου αποκαλύψει θησαυρούς, μα να σου αποκρύψει και μυστικά. Και έχει ένα άρωμα μαγευτικό , που σε κάνει να ταξιδεύεις σε κόσμους μυθικούς και ανεξερεύνητους...."
-"Ναι, όμως κυρία μου άσε τις πολλές φαντασίες για αργότερα. Τώρα είναι ώρα για ύπνο."
-"Μαμά, μπορείς να με πας να δω τη θάλασσα?"
-"Σε λίγο καιρό που θα γίνεις καλά και θα βγεις από εδώ μέσα, θα σε πάω."
-"Ναι, αλλά το ίδιο είπες και πέρυσι, και πρόπερσι. Από τότε που γεννήθηκα όλο αυτό ακούω. Βαρέθηκα να ονειρεύομαι. Βαρέθηκα να ελπίζω. Θέλω να ζήσω."
-"Και θα ζήσεις. Άμα το θέλεις πολύ, θα ζήσεις."
-"Μου το υπόσχεσαι?"
-"Ναι, σου το υπόσχομαι."

10:53

Ένα ασθενοφόρο σταματά απέναντι από μια παραλία.

10:55

Δυο νοσοκόμες σέρνουν ένα φορείο προς την αμμουδιά.

10:57

Μια μητέρα κάθεται στο παγκάκι αγκαλιά με το παιδί της και κοιτούν την παραλία.

10:59

-"Είδες Ζωή μου ? Τελικά πραγματοποιήθηκε το όνειρό σου. Να η θάλασσα. Δεν είναι πανέμορφη?" είπε η μητέρα και γύρισε να κοιτάξει το κορίτσι που κρατούσε. Εκείνο είχε κλείσει τα μάτια και ανέπνεε με δυσκολία.
-"Μαμά, ήρθε να με πάρει."
-"Ποιος καλή μου?"
-"Η κυρία θάλασσα. Δεν είναι μπλε όπως έλεγες. Είναι μια όμορφη γαλήνια κοπέλα. Μου γνέφει να πάω μαζί της."
-"Όχι Ζωή μου! Μην πας! Πρέπει να ζήσεις!!"
-"Μα μητέρα, μόλις έζησα....."

11:00

Η Ζωή σηκώθηκε όρθια και έδωσε το χέρι της στη γυναίκα που στεκόταν απέναντί της.
-"Καλώς όρισες Ζωή."
-"Καλώς σε βρήκα, Θάλασσα."