Είναι καλή ηθοποιός η Μαρίνα. Από τις καλύτερες που έχω γνωρίσει. Πάντα έχει μια διάθεση υπέροχη, μια σκέψη θετική. Χαμογελά δείχνοντας τα κατάλευκα δόντια της και όταν γελά, αχ, όταν γελά, το γέλιο της κάνει την ψυχή σου να αναυλίζει από χαρά. Δεν λέει κακό λόγο για κανέναν και πάντα είναι εκεί να ακούσει τα προβλήματά σου. Ναι, είναι καλή ηθοποιός η Μαρίνα. Μέχρι που μια σφαίρα έρχεται και σου αλλάζει όλη την αντίληψη σε ένα δευτερόλεπτο. Ναι, ήταν καλή ηθοποιός η Μαρίνα. Από τις καλύτερες που έχω γνωρίσει. Έδειχνε να έχει μια διάθεση υπέροχη, όταν μέσα της κυριαρχούσε η θλίψη. Έκανε το γέλιο της να φαντάζει ζωντανό, ενώ ήταν κενό και άψυχο. Πάντα ήταν εκεί να ακούσει τα προβλήματα σου, μα δεν ήθελε ποτέ να ακούσεις εσύ τα δικά της. Το πρόσωπό της ήταν μια καλοφτιαγμένη και όμορφη μάσκα, που έκρυβε την πραγματική του αθλιότητα. Το σώμα της ήταν μια στολή τόσο φωτεινή, που κάλυπτε τη σκοτεινότητα της ψυχής της. Η ψεύτικη φωνή της ήταν γλυκιά και δυνατή, που έκρυβε την τραχύτητα και την αδυναμία της αληθινής. Ήταν καλή ηθοποιός η Μαρίνα. Από τις καλύτερες που έχω γνωρίσει. Γιατί κατάφερε να δείχνει τη θλίψη ως ευτυχία και τον πόνο ως χαρά, εξαπατώντας το αδιάφορο κοινό σε αυτό το αχανές θέατρο της Ζωής.
Αντίο Μαρίνα. Ελπίζω εκεί που πας, να κατέβεις από τη σκηνή και να αφήσεις ελεύθερο, έστω και από τα καμαρίνια, αυτό που πραγματικά είσαι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου